In haar doorlopende series, Still here en Kindred Spirits geeft Suzanne Jongmans vorm aan het onzichtbare en het niet tastbare verstrijken van tijd. Haar laatste werken zijn vertalingen van het gevoel van melancholie, een voor haar aangename en warme gevoelsvariant van weemoed. Elk werk is een portret van een herinnering en is onlosmakelijk met elkaar verbonden. In tegenstelling tot eerder werk, gebruikte ze materialen die voortkomen uit de natuur zoals takken, bloemen of pluisjes die ze als vergankelijke juwelen in haar composities weet te plaatsen.